Ik zal het maar gewoon meteen zeggen zoals het is: ik stop ermee. Ik ben uitgerend, uitgecoacht en uitgeburpee’t.
September 2017 was een mooie maand. Ik kwam er begin van de maand achter dat ik weer zwanger was én rende 2 weken later 21 km door Disneyland Parijs, met mijn vriendinnetje Bo. Hoe dat ging, lees je hier.
Als ervaringsdeskundigen weet ik precies hoe het is om dat extra gewicht na je zwangerschap zat te zijn. Ja, je hebt een topprestatie geleverd (9 maanden uitdijen en als klap op de vuurpijl een kind eruit persen) en ja, je zweeft echt op een roze wolk (uh..) maar JA! je wilt ook je oude selfie weer terug. Het leven is al zo anders met de komst van je kindje en je snakt naar wat me-time.
Een jaar geleden schreven Bo en ik ons in voor onze ultieme runnersdroom: de halve marathon van Disneyland Parijs, We Run Disney. Een magisch avontuur zou het gaan worden! Little did we know dat er een jaar later zóveel veranderd zou zijn…
Afgelopen voorjaar liep ik mijn tweede ultramarathon, de 60 van Texel. Na maanden van training in de vorm van het rennen van ‘normale’ marathons (of afstanden die daarbij in de buurt kwamen), ongeveer 6 uur in de week kracht- en intervaltraining op de sportschool en misschien nog een keer zwemmen tussendoor, was ik er klaar voor.
